Sarman’ı ilk kez bahçede görmüştüm. Yeşil çimenlerin üstüne …
Hayvan sevgisi ile ilgili hikayeler
SARMAN KEDİNİN YAVRULARI
Sarman’ı ilk kez bahçede görmüştüm. Yeşil çimenlerin üstüne yatmıştı. Güneşleniyordu. Tüyleri sarıydı. Kuyruğu uzun ve bol tüylüydü. Kirli yüzüne bakınca anladım. O bir sokak kedisiydi. Ama onu yine de çok sevdim.
Onu ikinci kez gördüğümde anne olmuştu. Altı yavrusu vardı. Dördü kendisi gibi sarıydı, ikisi ise siyahtı. Ona yaklaşınca beni fark etti.
Yeşil gözlerini açıp kapadı. Sırtını okşadım. Hoşuna gitmişti. Sarı tüylü yavrulardan birini aldım. Dişlerini gösterip, “Fıff” diye ses çıkardı. Ben de onu annesinin yanına bıraktım.
O gün ilk iş olarak bakkala gidip süt aldım. Küçük bir tabak buldum sonra. Yavrular sütü keyifle içtiler. Kalanını da anneleri içti.
Kedicikleri, her sabah böyle besledim. Bana alıştılar. Onları sevmeme, onlarla oynamama izin verdiler. Evimde bir köpeğim vardı. Olmasaydı, yavrularından birini alır, evime götürürdüm. Çok da mutlu olurduk.
Günler geçti, yavrular azaldı. En son gördüğümde iki yavru kalmıştı.
Dilerim, o dört yavruyu kedi sevenler götürmüştür. Kalan iki yavruya ne olur, bilemem. Birileri almazsa da yaşayabilirler. Yaşasınlar. Onlar ne ilk ne de son sokak kedisi olacaklar.
Aziz SİVASLIOĞLU
