Aynı sınıfta yemiş günü. Masalar birleştirilmiş, üzerlerine ,,,

Türkçe dersi ile ilgili etkinlikler

YERLİ MALLARI TUTUM HAFTASI

(Okuyacağınız metin bir tiyatro oyununun ikinci perdesidir. Perde, tiyatroda büyük bölümlerin her birine verilen isimdir. Olay bir sınıfta geçmektedir. Yerli Malı ve Tutum Haftası’nı kutlamakta olan sınıfın duvarlarında hafta ile ilgili afişler ve resimler vardır.

Birinci perdede öğretmen ve öğrenciler ülkemizin sahip olduğu kaynaklar hakkında konuşurlar. Yerli malı tüketmenin önemi üzerinde dururlar.)
(…)

ŞAHISLAR
Öğretmen Ergun Serpil Elma Portakal Üzüm Kestane Fındık
Ceviz Kayısı Meyveler Öğrenci

(Aynı sınıfta yemiş günü. Masalar birleştirilmiş, üzerlerine çiçekler, çeşitli yemişler konulmuştur. Öğrenciler at nalı şeklinde düzenledikleri masaların etrafında oturmaktadırlar.)
(…)

ÖĞRETMEN: Açış konuşmamızı kim yapacaktı bakalım?
SERPİL: Ergun arkadaşımız yapacaktı öğretmenim.
ÖĞRETMEN: Haydi bakalım Ergun! Seni bekliyoruz.

ERGUN: (Ayağa kalkarak) Sayın öğretmenim, sevgili arkadaşlarım. Güzel yurdumuzun bereketli topraklarında yetişen, birbirinden tatlı, birbirinden güzel yemişlerimizi tanımak için düzenlediğimiz yemiş günümüz hepimize kutlu olsun!

ÖĞRENCİLER: (Hep birden) Sağ ol.

ERGUN: Bugün meyvelerimizin, yemişlerimizin güzelliğine, bolluğuna bir kez daha yakından tanık olacağız. Gördüğünüz bu meyveler, bu yemişler birer besin kaynağı olduğu gibi milletimiz, memleketimiz için de önemli bir gelir kaynağıdır. Yemiş günümüzü tekrar kutlar, hepinize iyi eğlenceler dilerim. (Alkışlar)

ÖĞRETMEN: Ergun arkadaşınıza teşekkür ederim. Şimdi yemişlerimizi, meyvelerimizi temsil edecek olan arkadaşlarınız gelsinler. Bize kendilerini tanıtsınlar bakalım.

(Öğrenciler, yüzlerinde temsil ettikleri meyve ve yemişi yansıtan bir maske ya da ellerinde temsil ettikleri meyve dolu bir tabak olduğu hâlde, nal şeklinde düzenlenmiş masaların ortasına gelerek şiirlerini okurlar.)

ELMA
Ağacım, yaprağım var
Gül kokan toprağım var.
Amasya elmasıyım,
Meyvelerin hasıyım.
Yanağı al al olur,
Beni yiyen çocuğun.
Damağı bal bal olur,
Ben yurdun öz malıyım.
Ağızların balıyım.
(Alkışlar)

PORTAKAL
Tanıdınız değil mi?
Benim adım portakal.
Çocuklar yalvarıyor,
Aman gitme, burada kal!
Geliyorum, güneşli
Akdeniz illerinden.
Vitaminlerim düşmez
Doktorların dilinden,
Hastalara sağlık, şifa
Ağza tat veririm.
Yurdun öz meyvesiyim.
(Alkışlar)

ÜZÜM
İzmir’de sarı kızım,
Antep’te kara üzüm.
Kurusu, tazesi var,
Ye de doy iki gözüm.
Zile’nin pekmeziyim,
Ankara’nın şırası,
Tadıma doyum olmaz
Ben de yerli malıyım.
(Alkışlar)

KESTANE
Yeşil Bursa deyince
Akla gelir kestane.
Yiyenler asla görmez
Ne hastalık ne hastane.
Uzun kış geceleri
Kestane kavurarak
Dumanlar savurarak
Ey Bursalı Bursalı!
(Alkışlar)

FINDIK
Giresun benim yurdum,
Yeşil deyince durdum,
İnce dallar arasında
Minicik yuva kurdum.
Giresun’da kayıklar,
Kızlar beni ayıklar,
Mini mini çocuklar
Fındık diye sayıklar.
Beni yiyen çocuklar
Tombul tombul olmalı
Bol yağlı, nişastalı,
Yerli malıyım malı.
(Alkışlar)

CEVİZ
Benim yurdum baştan başa
Anadolu yaylası
Ağızların tadıyım,
Baklavanın çeyizi.
Sorun, bakın çocuklara,
Kim sevmezmiş cevizi.
Ulu ağaçlarda hep,
Yeşil yaprak altında
Dururum dizi dizi
Yerli malı deyince
Unutmayın cevizi.
(Alkışlar)

KAYISI
Reçeli çok severler
Biliyorum çocuklar.
Hangisi sorun bakın
Reçelin en iyisi?
Şaşmadan diyecekler,
Elbetteki kayısı.
Ünüm tuttu dört yanı
Malatya kayısısı.

(Bu sırada çeşitli meyveler teker teker girerler. Öğrencilerden biri kalkarak onları karşılar.)

ÖĞRENCİ
Hepiniz hoş geldiniz.
Bize sağlık verdiniz.
Soframıza afiyet,
Vücudumuza sıhhat.
Ağzımıza tatsınız,
Hem de başımızda taç.
Sizler varken biz neden
Olalım ele muhtaç.
Yerli yemiş yiyerek gülelim, eğlenelim,
Yurdumuz bir cennettir, kıymetini bilelim.
(…)

(Alkışlar arasında yemişleri temsil eden çocuklar da diğer öğrencilerin arasına otururlar. Kahkahalar ve alkışlar arasında perde kapanır.)

Hadi BESLEYİCİ